Vous Aime Our? (Siz Sev UR?) (okunuşu:  vu zem ur)

İki üç sene önce siyasetle ilgilenen arkadaşlarıma, başkanlık seçimlerinde seçimi kazanması mümkün olan tanınmamış birisinin ortaya çıkacağını söylüyordum. Küreselleşmeden , hatta ‘çinleşmeden’ fayda sağlayanlara karşı çıkacak Bir isi, bunlara sahip oldukları son mülklerinde yakalananların sesini duyuracaktı: yani altı oyulmuş, hatta bir kabahate indirgenmiş kimliklerinde…

Orijinal olan olay, meşhur  “aynı zamanda” -ki buna aynı yerdeyi de eklemek gerekir- tarafından dağılma tehdidiyle karşı karşıya bulunan Fransa’nın sesini kaygısızca duyurmaya çalışan bu davetsiz misafirin bir yahudi olmasıdır.

Komik olan şu ki, bu tipten yine bir o kadar popüler olan bir tane daha var, fakat o farklı bir alanda top koşturuyor. Stéphane Bern ya da esas soyadıyla ‘Bernstein’, saray salonlarına olan aşkının nasıl büyük Lüksemburg Dükünün(ki Stéphane buralıdır) savaş sırasında kendi yahudilerini korumaya yönelik eylemlerinden geldiğini anlatmıştır.

Tehdit altında olan milli değerleri entelektüel alanda korumak için her türlü yola başvuranın da bir yahudi ve bu sefer aynı zamanda da bir akademisyen olduğunu not düşebiliriz.

Birinci dünya savaşı sırasında Afrikalılara çağrıda bulunmuştuk. Şimdiyse, onlardan bunu talep etmemiş olmamıza karşın, hendeklerde gönüllü olarak yerlerini alanlar yahudilerdir. Kökenleri savunmak konusunda epey saplantılılar, hem de kendilerininki olmamasına karşın: İbrahim’in ortaya çıktığı mistik OUR şehri, ama mitik aynı zamanda yunanca ve almancada, kökene, ilkel olana, ilk olana dönüş anlamına gelen bir önek olarak anlaşılabilir.

Aktarımın likidasyonuyla beraber, Freud, bu illüzyonun dağıtılmasını kürün bir ereği haline getirmiştir ve Lacan da bundan farklı bir şey öğretmez; buna, psikanalizde bizzat kendi kişiliğinde sürdürdüğü o köken de dahildir.

Acaba Lacan, bugünkü konjonktürde gelecek bir işgalciye ortam hazırlayan bu kimlik dağılması konusunda ne derdi?

Çevirenler: Derya Gürsel et Bora Ergüden