Είναι προφανές ότι είμαι ο καλύτερος

Μία ψυχαναλυτική θεραπεία κάνει κάποιον καλύτερο;  Αυτός που πρώτος έχει την απάντηση ας σηκώσει το χέρι. Αν βέβαια θέλει να είναι ο πρώτος μοιράζεται πάντα τις παραδοσιακές αξίες και η θεραπεία δεν άλλαξε κάτι, ακόμη περισσότερο από το γεγονός του ότι σε τι ωφελεί να είναι ‘ο πρώτος’;

Α βέβαια. Στο να είναι εγγύτερα στο ιδανικό, στο εκτός ανταγωνισμού, εκτός βεβαίως και αν η θεραπεία επιτρέπει το να καταλάβει κανείς ότι δεν υπάρχει ιδεώδες , ότι είναι μία φαντασίωση. Το αν είναι κανείς πρώτος με τον τρόπο αυτό γίνεται  ο εγγύτερος αυτού που δεν υπάρχει, καλή περίπτωση.

Ας είμαστε πραγματιστές. Ο πρώτος, λόγω οικογενειακής παράδοσης, είναι ο πρωτότοκος, αυτός στον οποίο ανήκει o πυρσός και ο οποίος παραμερίζει τους άλλους κληρονόμους. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτοί τον αντιπαθούνε και ζητούν δικαιοσύνη.

Το πρόβλημα είναι, και αυτό είναι που η θεραπεία που το  αποκαλύπτει, ότι η εν λόγω εξουσιοδότηση είναι μία επιπλέον φαντασίωση ούτως ώστε η έννοια του ΄καλύτερος΄ βάζει  ερώτημα. Όσον αφορά τι μπορούμε  να τον αναγνωρίσουμε;

Στο βαθμό που είμαι ο καλύτερος οφείλω να σας το κοινοποιήσω. Ο ΄καλύτερος΄είναι αυτός που εκθέτει συστηματικά το λεχθέν  του στην ανάλυση του λέγειν (dire) που τον διακινεί.

• Συμπεριλαμβανομένου αυτού του δελτίου
• Αναγκαστικά
• Οπότε ποιο είναι το αποτέλεσμα της ανάλυσής σας; Θέλετε να παίξετε το ρόλο αυτού που επαναφέρει στη γραμμή ως οπισθοφυλακή;
• Θέλω κυρίως να πολεμήσω την ιδέα ότι θα είμαι μόνος. Χωρίς άλλον δεν υπάρχετε
• Καλώς, και στο επανειδείν