Ήταν κάποτε δε μια πολυκατοικία του 11ου μία ευγενική μικρή γιαγιούλα, την οποία εκτιμούσαν γιατί υπήρξε διευθύντρια παιδικού σταθμού ούσα διπλωματούχα γιατρός, αγαπητή για τη δοτικότητά της παρότι υπήρξε ενίοτε αντικείμενο ρατσιστικών ύβρεων.

Ηλίθιων ύβρεων όπως πάντα

Τι ήταν ο εβραϊσμός για εκείνη; Μετά από την εφησυχασμό, ο πόνος και οι εφιάλτες εξαιτίας της μνήμης, το αίσθημα του χρέους απέναντι στον πλησίον, η ανησυχία για το κράτος του Ισραήλ, επίσης γιορτές...

Ο τύπος που εισέβαλε στο σπίτι της στο μέσο της νύχτας είχε καπνίσει χασίς, και με το σκοπό να εξοβελίσει το Σατανά την εκπαραθύρωσε καλώντας τις πρώτες βοήθειες φωνάζοντας ότι μόλις αυτοκτόνησε.

Οι εμπειρογνώμονες συμπέραναν μία παροδική εξασθένηση της κρίσης και ο δικαστής γνωστός για την δική του ελλειπή κρίση του απέφυγε το κακουργιοδικείο στέλνοντάς τον στο ψυχιατρείο.

Φαίνεται ότι εκεί όταν του πέρασε η επήρεια πάει καλά και δε βλέπουμε  για ποιόν λόγο θα παραμείνει εκεί, εκτός από την αναμονή της απόφασης του εφετείου όσον αφορά την εκ νέου εκδίκαση της υπόθεσης.

Ιδού μια συνηθισμένη διήγηση η οποία λέει ότι ο δολοφόνος είναι το αθώο θύμα της έξαφνης άρσης των αναστολών ενός δολοφονικού ρατσισμού για τον  οποίο κρίθηκε  αθώος.

Στο επανειδείν, αγαπητή Sarah Halimi, ένοχη εκείνη του ότι γεννήθηκε

Ch. Melman

22 Ιανουαρίου  2020

Traduction faite par Yorgos Dimitriadis