Psikanalistin cağımızdaki anlam ve talebin teşviki karşısında savunmasız olduğu kesin. “Bir”’in bu nüfuzuna ne yanıt verebiliriz, çünkü her şey bununla ilgili olduğuna göre, psikopatolojimizi en yaygın hale getiren şey bu değil midir r?

Bu nüfuza ancak pratiğinin olmazsa olmazı olan anlam-sızlıkla — neden dişil olarak yazılmasın? — karşı koyabilir. Özneyi “Bir”’i şu gerilimde konumlandırmaya angaje eder:

– « eksi-bir», yani istisnanın mantıksal işlevi ki bu olmaksızın konuşamayız;

İle

–  imgesel rekabetin düzenli olarak yolunu kaybettiği diğerleri arasındaki

“bir”

Buradaki uygulamanın çalışma sekline aktarım denir. Bir’le olan ilişkimizi birazcık bölmek için buradan geçmek zorundayız: örneğin, tekli anlamından hayli farklı olan ve Lacan’ın seminerinde oynamaktan asla vazgeçmediği anlam etkilerine.

Ama bugün tam da bir skandala neden olan transferin kendisidir: peki bu ahlaksız, değil mi?

Yakında   bunu dernekte meslek üstüne yeniden yerine koymak için bir sebep daha.

İyi yazlar!