Farklı analist dernekleri, dünyamızın ve öznelliklerimizin dönüşümleri ile ilgili olarak disiplinimizin olası ve gerekli gelişmelerini giderek daha fazla çalışmalarına alıyorlar. Kesinlikle haklılar! Peki her birinin çalışmasında önyargılarının, kişisel inançlarının etkisi nedir?

Zamanının patriği ve adamı olan Freud, yine de zamanının ahlaki kısıtlamalarının çok ötesinde kadınları, eşcinselleri, çocukları “nötr ve özenli” bir şekilde dinlemeyi nasıl sunacağını bildi. Yirminci yüzyılın burjuvası ve gelenekleriyle ilgilenen Lacan ise, yine de en yaratıcı ve bozguncu analistlerden biri değil miydi?

Bugün bazıları feminist bir psikanalizi, hatta sororal (artık kardeşlik yok!), hatta ana kavramlarından özgürleşmiş olanı (ki hepsi ataerkillik döneminde gelişmiştir)  savunuyor ; ama biz sabırsızlıkla kliniğimizi hangi kavramlarla açıklayacaklarını bekliyoruz…

Konuşma ve dil, hadım etme, aktarma, dürtü, Babanın Adı, cinsellik, arzu, zevk vb. ile bir şeyler oluşumunun yeni tavırlarını incelemek, “eski büyüklerimiz” tarafindan geliştirilen tüm bu çok da kolay olmayan ve de amaçlı nedenleri olmayan kavramları kullanabilmeyi içerir. Bu, onları yeni bir şekilde sorgulamak ve eğer bazılarının yeteneği varsa muhtemelen doğru ve yararlı olabilecek birkaç yeni kavramı eklemek anlamına gelse bile. Ancak bu farklı kavramların eskidiği ve dolayısıyla geçerliliğini yitirdiği bahanesiyle reddedilmesi hiçbir şekilde ilerleme anlamına gelmez.

Bu nedenle bugün bizim için ortaya çıkan en önemli sorulardan biri, divanlarımızda söylenenleri , sorularımızı ve irdelemelerimizi ciddi ve seviyeli bir şekilde, farklılıklarımızla   getirip tartışıp, tartışamayacağımızdır. … Ya da bazı belirtilerin bizi korkutabildiği gibi sıradan taleplerle ve ideolojik kavgalara sürüklenerek batacağız. O zaman bu, psikanalizi Freud’un önermediği bir « Weltanschauung»,(dünya görüşü) haline dönüştürmek olacaktır.  Ancak bu da bir hayli zaman önceydi .

Çeviri : Derya GÜRSEL